اثر رهبری اخلاقی بر فضای اخلاقی سازمان

زمینه: محیط سازمانی از جمله عوامل تاثیرگذار بر رفتار و نگرش کارکنان در محیط کار می‌باشد به همین علت با افزایش اهمیت اخلاق در کسب‌وکار امروزه توجه به عوامل ایجاد کننده فضای اخلاقی در سازمان از اهمیت به سزایی برخوردار است. مطالعات گذشته نشان می دهند که مدیران نقشی حیاتی را در ارائه چارچوبی اخلاقی برای اعضای سازمان بازی می‌کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر رهبری اخلاقی بر فضای اخلاقی سازمان می‌باشد. بنابراین سعی شده است پس از معرفی دو متغیر فضای اخلاقی سازمان و رهبری اخلاقی براساس ادبیات موجود در این زمینه، مبنای رابطه این دو متغیر براساس نظریه‌های یادگیری اجتماعی، وابستگی و فضیلت اخلاقی بررسی و فرضیات پژوهش تدوین شدند.   روش کار: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی- پیمایشی می‌باشد. جامعه آماری پژوهش را کارکنان بانک‌های دولتی در استان خراسان جنوبی تشکیل می‌دهند که از این بین 102 نفر با استفاده از نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از دو پرسشنامه رهبری اخلاقی و فضای اخلاقی جمع‌آوری و با استفاده از تحلیل رگرسیون و الگوی معادلات ساختاری مورد تحلیل قرار گرفتند.   یافته‌ها: نتایج آزمون فرضیه اصلی پژوهش نشان داد که رهبری اخلاقی تاثیر معنادار و قوی بر فضای اخلاقی سازمان (000/0= ρ و 79/4= γ) دارد. تأیید فرضیه‌های فرعی پژوهش نیز حاکی از معنادار بودن تأثیر معنادار روابط بین فردی رهبر اخلاقی (000/0= ρ و 169/0= R2)، الگو بودن رهبر اخلاقی (000/0= ρ و 452/0= R2) و عمل‌گرایی رهبر اخلاقی (000/0= ρ و 364/0= R2) بر فضای اخلاقی سازمان می‌باشد.   نتیجه‌گیری: رهبری اخلاقی با برقراری ارتباطات اخلاقی (روابط بین فردی)، ایفای نقش اخلاقی برای کارکنان (الگو بودن) و جدیت در توجه به اخلاق در سازمان با استفاده از روش‌های تقویت رفتار اخلاقی و کاهش رفتار غیر اخلاقی (عمل‌گرا بودن) می‌تواند بر فضای اخلاقی سازمان تأثیرگذار باشد.